słodkiekociątka

Manx

Manks (kot z wyspy Man). Manksy zawdzięczają swoje istnienie kaprysowi natury. Najpierw odkryte na wyspie Man, potem hodowane jako bezogonowe mutanty kota typu europejskiego, szybko stały się modnym rarytasem. Na początku lat 60. angielski centralny związek hodowców kotów GCCF ustalił ich wzorzec i tym samym uznał je za rasę. Manksy odznaczają się szczątkowym ogonem i wyższą tylną niż przednią częścią tułowia, co powoduje typowe dla rasy podskakiwanie podczas chodu, podobne jak u królików.
Manksy, tak jak wiele innych ras, które powstały na skutek wad genetycznych, stwarzają poważne problemy hodowlane. Nie dość, że przedstawiciele rasy mają gen letalny, to jeszcze dodatkowo szczątkowy ogon stanowi silne upośledzenie. Podskakujący rodzaj chodu jest spowodowany zmianami w obrębie kręgosłupa związanymi z brakiem ogona, które u wielu kotów wywołują pewne dolegliwości, a nawet bolesność. Wady te często idą w parze ze skróceniem jelita grubego i zaburzeniami czynności układu nerwowego, co prowadzi do niekontrolowanego wydalania moczu i kału.
Istnieją trzy fenotypy manksów. Skrajna forma, zwana "rumpy", ma zamiast tzw. rzepu ogonowego tylko małe wgłębienie z wyraźnie wyczuwalną zmianą kostną. Typem "stumpy" określa się manksy z małym szczątkowym ogonem. Manksy długoogonowe, które często można rozpoznać tylko po zgrubieniu na ogonie i skłonnościach do podskakiwania w chodzie, również są nosicielami genu letalnego. Manksy istnieją we wszystkich kolorach znanych u brytyjskich kotów krótkowłosych. Na ogół jednak nie zaleca się hodowania kotów tej rasy.